Skąd wziął się slow parenting? Początki ruchu slow parenting
Ruch lub inaczej nurt slow został zapoczątkowany w latach 80. przez kanadyjskiego autora książek Carla Honoré. Głównym tematem książek jest potrzeba zwolnienia tempa życia tzw. slow live. Szybko okazało się że ideę slow można przenieść na wiele dziedzin życia. I tak idea slow food propaguje celebrowanie jedzenia i nacisk na jego jakość i lokalne, sprawdzone pochodzenie. Później slow pojawiło się w modzie, pracy, podróżowaniu, a także wychowaniu dziecka. I tak zawitało do prawie każdej dziedziny życia. Slow parenting to sprzeciw ciągłej presji na doskonalenie się i ciągły rozwój. Carl Honore zadebiutował książką "Pochwała powolności", w której podjął się tematu pośpiechu i pojawiającej się tendencji wyhamowania tempa życia. Jego kolejna książka "Pod presją" została przetłumaczona na ponad 30 języków i trafiła na listy bestsellerów w wielu krajach.
Założenia slow parenting
Powolne rodzicielstwo, czyli slow parenting to jeden z nurtów, który pomaga w wychowaniu dziecka. W ostatnich latach coraz bardziej zyskuje na popularności. Nurt ten czerpie bardzo wiele z dotychczasowych metod wychowawczych, które były stosowane przez naszych rodziców, jednak najczęściej nie do końca świadomie. Znakiem naszych czasów jest to, że poddaje się analizie i wątpliwością czynności, które do tej pory, przez poprzednie pokolenia były wykonywane czysto intuicyjnie i nadaje się im nazwy. Takie postępowanie ma bardzo wiele zalet, przede wszystkim to, że jesteśmy w stanie świadomie określić, jakim rodzicem chcemy być. Dzięki temu widzimy błędy, jakie popełniamy oraz sposoby na to, by nie powielać ich w przyszłości. Głównymi zaletami slow parentingu jest unikanie presji, która jest bardzo często wywierana na nawet małych dzieciach, potocznie takie zachowanie nazywa się wyścigiem szczurów. Slow parenting z założenia zakłada także dawanie, co jest sprzeczne z popularnym obecnie trendem brania.
Nowoczesna metoda wychowania
Slow parenting jest stosunkowo nowym trendem, jednak jego założenia sięgają już lat 80. Za jego twórcę uważa się Carla Honoré, który w swoich książkach wskazywał, że wolniejsze tempo życia sprzyja człowiekowi. Slow parenting to metoda wychowawcza, w której unika się nadopiekuńczości oraz wywierania nacisku na rozwój, naukę, samodoskonalenie się. Konieczne jest pozostawienie dziecku czasu na swobodną kreatywną zabawę. Zwolennicy tego nurtu przeciwstawiają się zapisywaniu i wymaganiu od dziecka uczestnictwa w wielu zajęciach dodatkowych. W wychowaniu w duchu slow rodzice pozwalają dziecku, by samo odkryło, co lubi, co je interesuje i kim chce być. Nie ma zaplanowanych co do minuty grafików zajęć. Motywatorem do działania jest nuda, która pozwala na przykład wymyślać nowe, ciekawe, ale proste zabawy. Maluch powinien mieć czas na spokojne odkrywanie świata i nawiązywanie relacji z innymi dziećmi. Zamiast zabawek narzucających styl i sposób zabawy, preferowane są zwykłe, proste zabawki jak klocki drewniane Tender Leaf Toys. Bardzo dobrym pomysłem na kreatywne zabawy są zwykłe przedmioty, które znajdziemy w domu: miski, garnki, czy te które znajdziemy podczas spaceru: kamyki, patyki, kwiatki. Do zabaw w stylu slow można wykorzystać nasze "6 pomysłów na zabawy podczas spaceru".
Slow parenting – wyższe wartości
Podążający tym nurtem rodzice rezygnują z szeroko pojętego konsumpcjonizmu – z drogich gier, zabawek, telewizora. Tutaj nacisk kładziony jest na zabawę, wspólne, przyjemne spędzanie czasu np. wycieczki, gotowanie. Rodzice wychowujący swoje pociechy zgodnie z trendem slow parenting starają się doceniać to, co mają bez nieustającego dążenia do tego, by mieć więcej, stawia się tu raczej nacisk na to kim się jest.
Nie tylko dla rodzica
Slow parenting jest przeznaczony dla szerokiego grona odbiorców. Z jego założeń mogą czerpać rodzice, a także nauczyciele, wychowawcy, terapeuci. Wszystkie osoby, które mają kontakt z dziećmi, powinny zainteresować się tym trendem i odpowiadające im aspekty wprowadzać w życie. Dzieci wychowywane w zgodzie z założeniami slow parenting zazwyczaj są bardziej samodzielne. Pozostawia się im wiele swobody, unika się nadmiernego kontrolowania, dzięki temu dziecko ma sposobność uwierzyć w siebie i swoje możliwości.
Dzieciństwo jest momentem w życiu, mija zdecydowanie zbyt szybko, warto więc zapewnić swojemu dziecku czas beztroski, radości i zabawy, a ogrom obowiązków i tak prędzej, czy później stanie się codziennością. Tematem który w części jest powiązany z ideą slow parenting jest temat rozwoju emocjonalnego dziecka, który poruszyliśmy we wpisie "Jak wspierać rozwój emocjonalny dziecka?"
Prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka w duchu slow parenting!
