Co to jest certyfikat GOTS?
GOTS, czyli Global Organic Textile Standard to jeden z wiodący na świecie standardów certyfikujących wyroby tekstylne. Certyfikat GOTS obejmuje wszystkie etapy produkcji wyrobów z tkanin naturalnych (od surowca aż po gotowy produkt). Co ważne, GOTS, bierze pod uwagę również kwestie społeczne i środowiskowe.
Certyfikat GOTS dzieli się na dwie kategorie:
- organic (organiczne) – to oznaczenie przyznawane jest produktom, które składają się w co najmniej 95% z certyfikowanych włókien ekologicznych,
- made with (…%) organic (wyprodukowane z użyciem (…%) surowców organicznych) – produkt musi zawierać minimum 70% certyfikowanych włókien ekologicznych. Normy dopuszczają udział maksymalnie 10% włókien pochodzenia syntetycznego.
Jakie produkty mogą być objęte certyfikacją GOTS?
- włókna,
- dzianiny,
- tkaniny,
- tekstylia domowe,
- ubrania,
- i inne.
Jakie są najważniejsze kryteria przetwarzania i produkcji przy certyfikacji GOTS?
- identyfikacja i segregacja produkcji, w oparciu o wymogi,
- stosowanie nietoksycznych i biodegradowalnych dodatków zatwierdzonych przez GOTS (np. barwników, środków pomocniczych i substancji wspomagających),
- zakaz stosowania toksycznych metali ciężkich, formaldehydu, rozpuszczalników aromatycznych, funkcjonalnych nano-cząsteczek, organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) oraz ich enzymów,
- certyfikowane podmioty muszą określić i stosować swoją politykę ochrony środowiska, zmierzającą do minimalizacji niekorzystnego wpływu na środowisko,
- papiery lub tektury stosowane jako materiał opakowaniowy, zawieszki, metki, itp. muszą być wykonane z materiałów pochodzących z recyklingu lub być certyfikowane zgodnie z wymaganiami FSC® lub PEFC,
- minimalne kryteria społeczne oparte na kluczowych normach Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) muszą być spełnione przez wszystkich przetwórców.
Co ważne, wszystkie produkty szczycące się certyfikatem GOTS nie mogą zawierać żadnych materiałów GMO (Genetically Modified Organisms). Certyfikat GOTS wydawany jest na 1 rok i odnawiany. Co roku odbywa się audyt sprawdzający, czy firma funkcjonuje zgodnie z wymogami, które wdrożyła na początku procesu i normami określonymi gdy otrzymała to wyróżnienie. Certyfikat GOTS posiada w Polsce 36 przedsiębiorstw (dane na 14.04.2022 r.). Kto posiada ten certyfikat i może się nim posługiwać możesz sprawdzić na stronie global-standard.org
Co to jest certyfikat OEKO-TEX?
OEKO-TEX narodził się z pomysłu Niemieckiego Instytutu Hohensteina oraz Austriackiego Instytutu Ekologii, Technologii i Innowacji ÖTI. Naukowcy pracujący dla obu firm zgodzili się stworzyć certyfikat podkreślający jakość produktów unikających stosowania szkodliwych substancji. Określili również konkretne standardy dla produktów, które prawdopodobnie otrzymają certyfikat OEKO-TEX. Ma to na celu zminimalizowanie dostępności produktów, które mogą mieć szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi.
Aby otrzymać certyfikat, każdy producent musi udowodnić najwyższą jakość swoich produktów. Podczas audytu specjaliści badają różnorodne elementy, które są kluczowe w procesie produkcji. Oprócz udowodnienia naturalnego pochodzenia surowców, producenci muszą przesłać do instytutu określone próbki.
Organizacja wyróżnia cztery klasy produktów. Klasy kategoryzują każdy produkt pod względem potencjalnego kontaktu ze skórą:
- produkty klasy IV to tkaniny, które mają sporadyczny kontakt ze skórą. Należą do nich obrusy i zasłony,
- produkty klasy III obejmują odzież wierzchnią, która ma niewielki kontakt ze skórą (np. płaszcze, kamizelki, kurtki),
- produkty klasy II, najpopularniejszej, bo obejmującej większość naszej codziennej odzieży, czyli artykuły mające bezpośredni kontakt ze skórą (np. bielizna, pościel, bluzki),
- produkty klasy I, która odnosi się do wyrobów włókienniczych dla noworodków i dzieci poniżej 3 roku życia.
Jakie normy muszą spełniać tekstylia z oznaczeniem Oeko-Tex?
- istotne regulacje prawne, np. zakaz stosowania formaldehydu, pestycydów, barwników azowych, pentachlorofenolu, kadmu, niklu, ekstrahowanych metali ciężkich itp.
- spełnienie określonych limitów substancji szkodliwych (np. ftalanów) nieuregulowanych jeszcze przez przepisy prawa niektórych państw;
- wymagania załączników XVII i XIV do rozporządzenia REACH oraz odpowiednie części wykazu kandydackiego SVHC ECHA;
- zasady dotyczące zakazu stosowania niektórych substancji szkodliwych dla środowiska;
- wymagania amerykańskiej Ustawy o poprawie bezpieczeństwa dóbr konsumenckich CPSIA w odniesieniu do zawartości ołowiu.
